میهن نوین: در روزگاری که تغذیه سالم و کاهش مصرف روغن به اولویت بسیاری از خانواده‌ها تبدیل شده، استفاده از دستگاه‌های پخت بدون روغن مانند هواپز یا ایرفرایر، روشی نوین و موثر برای تهیه غذاهای سنتی ایرانی با کمترین میزان چربی است. یکی از غذاهای پرطرفدار اما پرکالری، کشک بادمجان است؛ اما خبر خوب این‌که با کمی خلاقیت می‌توان این غذای محبوب را به شکل رژیمی و سالم آماده کرد، بدون آن‌که طعم دلنشین و بافت لذیذ آن فدا شود.
با استفاده از هواپز می‌توان بادمجان‌ها را به شکلی سالم و بدون نیاز به سرخ کردن عمیق آماده کرد. این روش نه تنها باعث کاهش چشمگیر کالری غذا می‌شود، بلکه طعمی دلچسب و بافتی مطلوب به بادمجان می‌بخشد، مشروط بر آن‌که چند نکته کلیدی را رعایت کنید تا از خشک شدن بادمجان‌ها جلوگیری شود.
برای شروع، بادمجان‌ها را پس از پوست گرفتن از طول به دو یا سه قسمت تقسیم کرده و برای گرفتن تلخی آن‌ها، مخلوطی از نمک، زردچوبه و سرکه را به کار ببرید و اجازه دهید یک ساعت استراحت کنند. پس از آبکشی، ترکیبی از مقدار کمی روغن، آب، زردچوبه و سرکه تهیه کرده و با برس روی بادمجان‌ها بمالید. این کار باعث می‌شود بادمجان‌ها در فرایند پخت خشک نشوند و ظاهری طلایی و دلپذیر پیدا کنند.
در مرحله بعد، کف سینی هواپز را با کاغذ روغنی بپوشانید و بادمجان‌ها را روی آن بچینید. هواپز را روی ۱۹۰ درجه سانتی‌گراد تنظیم کرده و به مدت ۱۴ دقیقه اجازه پخت دهید. در دقیقه دهم، درب هواپز را باز کرده و یک‌بار دیگر از مخلوط آب و روغن روی بادمجان‌ها بزنید. این کار از خشک شدن سطح بادمجان‌ها جلوگیری کرده و طعمی بهتر به آن‌ها می‌بخشد.
پس از پخت، بادمجان‌ها را بکوبید و ترکیبی از سیر و پیاز سرخ‌شده، گردوی خردشده، نعناع داغ و در نهایت کشک به آن بیافزایید. نتیجه یک کشک بادمجان رژیمی، کم‌چرب و البته بسیار خوشمزه خواهد بود که می‌توانید با خیال راحت آن را در رژیم غذایی‌تان بگنجانید.
در این روش، برخلاف سرخ‌کردن سنتی، خبری از روغن زیاد و بادمجان‌های چرب نیست و با رعایت چند فوت و فن ساده، می‌توان یک غذای کاملاً ایرانی اما مطابق با سبک زندگی سالم تهیه کرد. مهم‌ترین نکات شامل برش با ضخامت مناسب، استفاده از برس برای مرطوب نگه داشتن بادمجان‌ها و کنترل دمای پخت است.
هواپز نه تنها برای تهیه کشک بادمجان، بلکه برای پخت بسیاری از غذاهای دیگر نیز کارآمد و سالم است. با اندکی تغییر در روش‌های مرسوم، می‌توان طعمی آشنا را با سبکی نو تجربه کرد؛ بدون آن‌که سلامتی را فدای لذت غذا خوردن کنیم