با این ۱۶ نکته، کِراش خود را ضربه‌فنی کنید
♦ یکی از کاربران به اسم لوکوموتیو، به نیازهایی که نمیتوانیم بگوییم، یا مشخصا به «با شرم و ترسِ شروع کردنِ یک ارتباط چه کنیم؟» پرداخته.
شاید اگه بعد از مرگ‌مون بشینن حساب کنن که بیشترین ضرر رو چی توی تمام دنیا بهمون زده، جوابش غرور و ایگوی خودمون باشه.
- – همه بارهایی که کمک نخواستیم
- – همه بارهایی که پیام اول رو ندادیم
- – همه بارهایی که عذرخواهی یا تشکر نکردیم
- – همه بارهایی که سرش الکی‌الکی یه رابطه رو باختیم
یکی از کاربران به اسم لوکوموتیو، به نیازهایی که نمیتوانیم بگوییم، یا مشخصا به «با شرم و ترسِ شروع کردنِ یک ارتباط چه کنیم؟» پرداخته. به فراز و فرودهایی که ممکن است برای درخواست رابطه از ذهن مان بگذرد و نتوانیم به کسی پیشنهاد رابطه بدهیم.
لوکوموتیو برای شروع نوشته: بارها توی زندگی ما می‌خوایم یه ارتباطی رو آغاز کنیم با یه استاد موقع اپلای، یا یه منیجر کاری شرکت آینده، یا حتی یه «کراش». اما برامون خیلی کار سختیه و نمی‌دونیم از کجا شروع کنیم.
این نکات برای پیام به یه کراش اینترنتی نوشته شده، اما با کمی تغییر درمورد خارج از اینترنت یا کار یا دانشگاه و استاد هم می‌تونه استفاده بشه. چون کلیّت داستان همینه — تلاش‌هایی که سخته و دستمون نمی‌ره بکنیم، چرا که ممکنه ریجکت بشیم و دردناک باشه!
این کاربر، تمام نکاتی که باید بگوید را شماره بندی کرده:
۱. هیچ‌چیز جای صحبت واضح/clear communication رو نمی‌گیره. آره نخ دادن و سیگنال و خودش بفهمه و فلان و اینا مهیجه، اما از اینا رابطه بالغانه در نمیاد و تهش ۹۰٪ رابطه می‌خواد پر از فرضیه و تحلیل‌های غیرواقعی درون جمجمه و بازی‌های یه‌نفره باشه.
پس برو قشنگ و مؤدب بگو. فوقش می‌گه نه!
۲. اگه جواب نداد سه روز یا یک هفته بعد پیام دوم رو بزن. شاید واقعاً ندیده یا یادش رفته. و بگو «می‌دونم سرتون خیلی شلوغه. گفتم شانس خودم رو باز امتحان کنم!» و حتی یک هفته بعد از پیام دوم، سومی رو هم بزن و بگو «این آخرین پیام منه که مزاحم نشم. اما اگه جوابی بدین خیلی خوشحال می‌شم!»
۳. طوری درخواست کن که اجازه داشته باشه بتونه راحت نه بگه — نه خیلی شل و ملتمسانه بگو، نه خیلی سفت و تحکّمی. و فشار هم نده الکی و اصرار خیلی زیاد نکن.
چون هم زیادی پایین به بالا بودن و هم زیادی بالا به پایین بودن، یه زنگ خطر، رِد فِلَگ یا تِرن‌آف هست برای خیلی از آدم‌ها.
۴. اگه گفت نه، تو آدم بد یا کمی نیستی. بلکه خیلی محتمله که سلیقه یا شرایط جور نیست. و بلوغ ینی بپذیری تو حداکثر ۵۰٪ رابطه هستی و حتی اگه تو اون نیمه‌ی خودت بخوای ۲۰۰٪ هم باشی، بازم ۵۰٪ای!
پس بپذیر با همه تلاشت ممکنه ریجکت بشی. و این ذاتت رو تارگت نمی‌کنه!
۵. بپذیر که آدما اغلب یه سری خواسته‌ها و پیش‌شرط‌هایی دارن که ربطی به تو نداره و از قبل تعیین شده. مثلاً شاید رابطه طولانی نخواد اصلا، یا داره دیت می‌کنه الردی، یا تو رابطه‌س. پس مجدد به‌خودت نگیر. و گفتنِ تو هیچ ضرری نداره!
ضمناً ممکنه هیچ توضیحی نشنوی. سخته، ولی باید کنار بیای
۶. اگه می‌ترسی پس‌فردا بره به بقیه بگه که تو بهش پیام داده‌ای، ینی نه به اون و این‌که آدم خوبیه مطمئن هستی، نه از خودت و تقاضات کاملاً و قلباً مطمئنی. و این ینی احتمال داره که یا داری کار خلافی می‌کنی یا کلّ داستان یه هوس فوری‌ه بیشتر تا انگیزه و خواستِ امتحان کردن یک رابطه سالم.
۷. اگه می‌ترسی غرورت له بشه با جواب نشنیدن یا نه شنیدن، ینی هم غرورت زیادی بزرگه و همه‌جا هست، هم غرورت زیادی شکننده‌‌س و آسیب‌پذیر. و در هر دو حالت احتمالاً هنوز آماده‌ی یه رابطه سالم نیستی و لازمه بیشتر رو خودت کار کنی و با خودت راحت باشی.
۸. اگه تازه پیداش کرده‌ای و خیلی سریع و با یه عکس و ۴ تا توییت کراش زده‌ای، از شوق‌ش لذت ببر! ولی بدون که غیرممکنه که تمام ۵۰ تا بُعدِ طرف رو بشناسی. و یحتمل ۲ تاش رو دیده‌ای و ۴۸ تاش رو داری به‌خودت خوش‌بینانه امید می‌دی و جاهای خالی رو با رؤیا پر می‌کنی.
««لذتِ کِراش و اوایل رابطه از اونجا میاد که ذهن، از دور، قسمت‌هایِ ناشناخته‌یِ پازلِ شناختِ طرف رو با استقرا از جاهای شناخته‌شده و طبعاً دل‌چسبِ یارو پر می‌کنه و نتیجتاً یک بُتِ رؤیایی می‌سازه.»»
۹. شجاعت و جسارت در کنار احترام خصلت‌های قشنگی‌ن و نشون دادنش هم اغلب زیبا. اگه طرف اینا رو بهشون بتوپه یا تحقیر کنه، احتمالاً اون آدم آماده‌ی رابطه نیست. پس چه بهتر که زودتر خودت بشناسیش و اگه آدم مناسبی نیست زودتر بادکنک رؤیاهات بترکه زودتر بری پی کارت!
۱۰. شناخت خوبه. اما قبل از روزها و ماه‌ها رؤیاپروری یه تک زنگ بزن و ببین اصن طرف در دسترس هست یا نه.
شاید طرف اصلاً ظرفیت و جا برای تو نداره یا به‌هیچ‌وجه الآن آماده نیست!
۱۱. اگه عاشقِ خودِ «کراش زدن» هستی (و نه ساخت و نگه‌داری یک رابطه) به هر دلیلی، انتخاب خودته. اما با خودت روراست باش. و سعی کن کسی رو هم آگاهانه اذیت نکنی یا وقتی فهمیدی داره اذیت می‌شه عذرخواهی کنی و فاصله بگیری.
۱۲. نهِ واضح یعنی نه. (No Means No) اگه فک می‌کنی داره می‌گه «نه = بیشتر تلاش کن و نازم رو بکش» و تو هم داری با همون فرمون تلاش می‌کنی، یعنی نه اون برای آشنایی و رابطه بالغانه آماده‌س، نه تو حریم، بودجه، شناخت و ارزش‌های شخصی دقیقی واس خودت داری احتمالاً.
۱۳. سعی کن چیزی برای ارائه داشته باشی. لازم نیست ویترینت بسیط باشه، اما یه چیزی باشه (ولو خودت مختصر بگی.)
چون اگه تو خودت رو می‌شناسی اون نمی‌شناسه! و این اجازه رو بده که شاید یه سری ارزش‌های تو (مثل هر روز باشگاه و هر هفته کوه رفتن/نرفتن) برای اون هم مهم باشه اما در جهت عکس!
۱۴. بی‌قراری و ناشکیبایی قشنگ نیست. اما هرچه‌زودتر تکلیفت مشخص شه، به نفع خودته که زودتر عبور کنی. واسه همین برای هر مرحله یه ددلاین بذار.
مثلاً حداکثر سه بار پیام هر هفته. و اگه جواب نداد ینی کاملاً کنکل می‌باشد و لطفاً عبور کنید! (= نه. دلیل هم نداره. تو بد نیستی. بپذیر. برو)
۱۵. برخورد اولیه (first impression) خیلی مهمه. سعی کن به‌زور نخوای طرف رو ایمپرس کنی و روی طبل علاقه هم زیاد نکوب! بلکه سعی کن نشون بدی که آدم صبور، محترم، قابل اعتماد، خوش‌مشرب، و امنی هستی.
۱۶. نهایتاً: خودت باش و بدون اگه به‌نظر خودت آدم خوبی هستی و در مسیر رشد و مراقبت از سلامت جسمی و روانی خودتی، احتمالاً ۹۰٪ الباقی داستان صرفاً یک «بازی سلیقه»س. و ابداً درست و غلطی در کار نیست و ریجکشن رو نباید بدِ مطلق بدونی و بذاری بره تو ذاتت.
آدما متفاوتن! این رو بپذیر
بلوغ یعنی به اون هم حق بدی که هم تفاوت سلیقه داشته باشه، هم اگه خواست براش این تفاوت‌ها مهم باشن.
دمت هم گرم. شجاع باش. خودت رو هم دوست داشته باش و به‌خودت اعتماد داشته باش. زندگی رو هم جسورانه زندگی کن تا در راه رسیدن به خواسته‌هات هرگز خودت بزرگترین مانع و مسبب حسرت نباشی!
پ.ن.۱. دختر و پسر نداره؛ و بحثش به‌نظر من نیازی نداره جنسیتی باشه (علی‌رغم آموزش‌ها و فرهنگ‌مون).
پ.ن.۲. مختصر باش و قصه حسین کرد از همون اول نگو. چون گاهی این خوندن یه چیزای اضافیه که ممکنه طرف رو پشیمون کنه از جواب دادن، نه نخوندن! و خوبه کنجکاو بمونه که جواب اول رو بده.