میهن نوین – یکی از اساتید حوزه علمیه با استناد به دعای معروف «اللهم عرفنی نفسک» تأکید کرد: معرفت نسبت به امام معصوم، شرط اصلی برای دستیابی به سعادت حقیقی است و بدون هدایت امام، راهی برای رسیدن به کمال وجود ندارد.
وی در تبیین مسیر شناخت امام، دو روش علمی و عملی را مطرح کرد و در توضیح بخش علمی، «بررسی تاریخ زندگی هر امام» و «شناخت فضایل و ویژگی‌های مشترک ائمه اطهار (ع)» را دو محور کلیدی دانست.
این استاد حوزه، زیارت جامعه کبیره را یکی از غنی‌ترین منابع امام‌شناسی معرفی کرد که مضامین عمیق و ارزشمندی در وصف جایگاه و صفات امام معصوم (ع) در خود جای داده است. به گفته وی، این زیارت همانند دعای جوشن کبیر، دربردارنده مجموعه‌ای کامل از اوصاف امامان است و از جهت سند نیز دارای اعتبار بالایی است؛ چرا که از امام هادی (ع) نقل شده و مورد تأکید ویژه حضرت ولی عصر (عج) نیز قرار دارد.
خانم غفارنیا با اشاره به ساختار ادبی و مفهومی زیارت جامعه کبیره افزود: آغاز این زیارت با عبارت «الله اکبر» بیانگر آن است که صفات امام، انعکاسی از اسماء و صفات الهی‌اند و نباید این صفات موجب غلو در جایگاه ایشان شود.
وی همچنین به فرازهای تأثیرگذار این زیارت همچون «بابی انت و امی» اشاره کرد که تجلی‌دهنده عظمت مقام امامت است.
در ادامه، وی ارتباط مستمر با امام معصوم (ع) را یکی از راه‌های رشد معنوی دانست و افزود: زیارت جامعه کبیره وسیله‌ای مؤثر برای تقویت این ارتباط و حضور قلبی در محضر امام است.
خانم غفارنیا با بیان حکایتی از کشاورزی که از راه دور صدای سلام امام رضا (ع) را می‌شنید، به سطوح مختلف درک محضر امام اشاره و افراد را در مواجهه با امام به سه گروه تقسیم کرد: کسانی که در مکان حاضر اما از محضر غافل‌اند، کسانی که در مکان غایب ولی در محضر حاضرند، و در نهایت کسانی که هم در مکان و هم در محضر امام حضور دارند.
وی در پایان بر لزوم درک حضور همیشگی امام عصر (عج) در دوران غیبت تأکید کرد و گفت: ما باید خود را همواره در محضر آن حضرت بدانیم و این حضور را با معرفت و ادب کامل همراه کنیم.